نشان

نشانت را نمی یابم

لحظه   رفتنت  

خوب در خاطر دارم

گذشتن از من را 

و خامی کودکانه ام  را

نشانی را درست آمده ام  ، نیست اثری  از رد و بویی !

گوییا همین نزدیکی بود  همین دیروز

آمدنت را خوب بخاطر دارم  ، آن ظهر عزا  را

و بیهوده رفتنت 

زمان

گردش زمان در شریان چشم ها

غوطه خوردن اذهان در جوار مرزها

شادابی احساس ، بازیچه ابرها

تا انتها دشت است

و سخن رویش گام به گام برگ ها

نور ها و رنگ ها

شتاب عجیب حشره

صبوری مثال زدنی تاریخ

خیره

خیره مانده بر خویشتن

و ایامی فروردین سرشت

نیم شبانگاهیست پائیزی

دوباره تازیان تلخ سرما

گذران روزهای بی تکرار رویا

امیدمان امروز بود و عهدی ماندگار

خار در چشم ایام

بی دست محبتی که بازگرداند آب رفته را

سفرت به سلامت باد هُر^م  گرم تابستانم

هر کجای این آسمان که می خواهد باشد

در میان بیابانی بی انتها آواز بی هویتی سر خواهم داد